13 Aralık 2017 Çarşamba

Kartallar yalnız uçar


Hayret ettim kalbime bazen mutluluktan bilakis tribünlerde ağladığım günlerde oldu. Vazgeçemem çünkü kim çocuğunu, babasını, annesini, sevdasını boş bir kağıtmış gibi çöpe atabilir ki? Futbol vicdansızlığı lakin Beşiktaş merhameti burada başlıyor işte.
Beşiktaş, bir çocuğa sokakta Fernandes olmayı öğretti bir zamanlar. Bir babanın çocuğunun “ağlamazsan seni maça götürürüm bak!” diye ağlamasını susturmasını sağladı.
Arkadaşlarına siyah beyaz çizgili formanla elinde bir topla sokağa çıkıp hava atmasını sağladı. Gururdu çünkü o forma. Göğsün dik, başın yukarıda, yüzünde sanki Beşiktaş alt yapısına girmişsin gibi bir hava. Nasıl güzel oynanır bir mahalle maçı o forma kirlendikçe. Çünkü o pet şişelerden yapılmış hayali kaleye gol attıkça kafasında bin bir Beşiktaş marşları. Eve dönerken annesi kızardı çocuğun yeni alınmış formanın kirlenmesine ama çocuk aldırmadan o formanın yıkanmasını hatta kurumasını heyecanla beklerdi. Çünkü Beşiktaş çocukluğumuz hatta ergenliğimiz, yetişkinliğimiz, yaşlılığımızdı. Binlerce insanla tanımadan kardeş olmaktı. Tanıdığında bağrına basmak, ailen saymaktı. Hiç tanımadığın insanla tribünde omuz omuza verip marşları haykırmaktı. Formanı öpmekti. Öptükçe haz verendi Beşiktaş. Yüreğini dolduran, sarılan, ana koynu gibi sıcaklık verendi. Geceler boyu yollara düşen, şampiyon oldukça akılları eşen, sevgiliyi bırakıp denizlere açılmaya koşulması gerekendi Beşiktaş. Marş duyduğunda göğsünün kabarması, gol sesleri sokakta kahvehanelerde yükseldikçe “ulan, iyi ki Beşiktaşlıyım be” diye geceni bir erkekten/bir kadından daha da güzelleştiren de. Beşiktaş olarak, en büyük kardeşimiz sokaklar, marşlar, tribünler, maç sonrası ses kısılmalarıdır.
Şimdi o sokağa çizgili formalarla çıkan çocuklar büyüdü Beşiktaş’ım ama biz senin yavrun, çocuğun olmaktan vazgeçmedik. O çocuklar büyüdü ve yine kabaran göğüsle çıktı dışarı çıktı. Bizi var eden sen, bizi ayakta tutan yine sen.
“Yağmurlu bir günde görmüştüm seni
Üstünde çubuklu formalar vardı
Bir anda vuruldum aşık oldum ben
Hayatın anlamı siyah beyazdı…”                                                                SELİN TEKTAŞ


Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Lütfen değerli yorumlarınızı bizlerle paylaşınız.

About