dün akşam hanımla iş yerlerimizden çıkıp vakit kaybetmeden doğruca durağa geçtik. benim için stresli geçen yarım saatlik minibüs yolculuğundan sonra eve girdiğimizde galatasaray - beşiktaş derbisinin ilk yarısı yeni başlamıştı. ben lavaboya elimi yüzümü yıkamaya, hanımda mutfağa yemek hazırlamaya geçti.
kafamı lavaboya gömdüm. yüzüm stresten alev alev. soğuk suyu gömdükçe gömüyorum. o ara hanıma.”şu cincona bugün koyalım, ne istersen alıcam yeminle” diye hafif bir ses tonuyla seslendim. kendi kendime de konuşmuş olabilirim tam emin değilim. kafamı kaldırdım, aynaya baktım, gözleri parlamış, yüzünde kocaman bir gülümseme ile hanım beliriyordu. mutfaktan ışık hızıyla gelmiş. kızım niye korkutuyosun beni derken lafımı bölüp “yemin et” dedi. işaret parmağımla baş parmağımı birleştirip yuvarlak yapıp “aha. almayan böyle olsun” dedim. patlıcan musakkayı mikrodalgada ısıtmak üzere musalla taşı bestesini söyleye söyleye mutfağa geri döndü
telefoncudayız beyler.
kaynak: https://eksisozluk.com/entry/66563185
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen değerli yorumlarınızı bizlerle paylaşınız.