Çok eski zamanlara gitmicem çok yakın bir tarih 1 sene önce kadar Uefa Avrupa Ligi 2. Tur rövanş karşılaşması . İlk maç 1-0 yenilmişiz her şey bu maça bağlı. Çıktık kuzenimle evden Olimpiyat yollarındayız, buz gibi hava kat kat giyinmişiz. Erken gittik stada o kadar heyecanlı ki herkes, kimse yerinde duramıyor. Çıktı takım sahaya, başladık ilk önce Demba baa Demba baa diye sonra tüm takımı yanımıza çağırdık. Artık maçın başlama zamanı gelmişti hepimizin tek amacı hiç susmadan bağırmaktı tabiki. İlk yarı gol sesi çıkmadı takım iyi oynuyodu ama gol bulamamıştık daha. Yinede bozmadı kimse moralini, bağırıyor herkes kartal gol gol gool diye.
Dakika 72 Demba ba geriye Tolgay'a bıraktı Tolgay vurdu ve goool tabi yine her zamanki gibi sevinçten kimse yerinde duramıyor. Gol olunca tabi biraz daha tempo arttı hem tribünde hem takımda, dakika 89 Demba ba vurdu top direkten döndü bir anda yıkıldık hepimiz. Penaltılara kaldı maç bazıları düşünceli bazıları kazanıcaz diye motive oluyor.
Bütün takım attı penaltıları Liverpool'un son penaltısı her şey bu penaltıya bağlı, dua edenler, totem yapanlar, sahaya bakamayanlar heyecandan kalbimiz durucak, stadta bir ıslık var ki kulaklarımız zonkluyo ve o an adam kaçırdı penaltıyı.
Tribünde herkes birbirine sarılıyo tanımadığım insanlar bana sarılıyo ben onlara sarılıyorum mutluluktan ağlayanlar, sevinirken düşenler, herkesin tüyleri diken diken. Bu sefer her zamanki gibi gol sevincimiz değil bu çok daha fazlası çok daha anlamlısı. Maç bitti kimse bırakıpta gidemiyor evine mutluluktan. Bir abi vardı sevinirken yanlışlıkla saçımı çekmişti, giderken "güzel kardeşim helal et hakkını" dedi. Ne hakkı abi benim saçım kopsun o an umrumda değil. Çıktık eve gidiyoruz ses kalmamış kimsede. Ertesi gün oldu konuşamıyorum, hasta olmuşum ama farkında bile değilim mutluluktan.
Anlayın bizi öyle seviyoruz ki bu takımı ondan gelen ne varsa başımızın üstüne.
Yazar: Yaren Bade Güllüoğlu
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen değerli yorumlarınızı bizlerle paylaşınız.