89-90 sezonu.
10 yaşındayım.
beşiktaş'ım şampiyon..
ezbere sayarım hala kadroyu (engin,recep,kadir,gökhan,ulvi,rıza,feyyaz,mehmet,mutlu,ali,metin) farkettiniz mi hiç yabancı yok.
neyse, ertesi gün sabah gazetesi şampiyon kadronun posterini verecek. büyük boy. kuşe kağıt. gazete şimdiki elli kuruş civarı bir para. tam bir simit parası. günlük harçlığım da o kadar. öğle yemeğim yani.
elbistan'da oturuyoruz o zaman. ben dahil üçü okula giden dört kardeşiz. babam işçi, tek maaş, ev kira, bize verebileceği günlük harçlık da malum. bir simit parası. evimiz ilçenin kenar mahallelerinden birinde ve mahallede gazete bayisi yok. çarşıya gitmem lazım. erkenden gitmem lazım yoksa gazete biter.
evimiz çarşıyla okulun ortasında. ders yedide başlıyor. okula gitmezsem babam oyar, o posteri alamazsam da kendimi öldürürüm. çalar saat bile yok evde, annemin refleksleriyle uyanıyoruz. ne olur ne olmaz diye sabaha kadar uyuyamadım.
beş gibi evden çıktım. en az kırk beş dakika yürümem lazım. cebimde bir simit parası, babam kızar diye kimseyi uyandırmadan çıktım evden. güneş bile doğmamıştı daha.. korka korka yürüdüm. tek ve son paramı adama uzatıp gazeteyi aldım.
poster içinde. attım gazeteyi bir kenara. posteri açtım, hiç unutmuyorum ilk iş uzun uzun kokladım niyeyse. baktım sonra bir süre. sonra kat yerlerinden katlayıp koynuma soktum.
yağmur başlamıştı hafiften. bir saatten fazla yürüyüp son anda derse yetiştim. o öğle bir şey yemedim. her tenefüs posteri çıkarıp tek tek metin'in, ali'nin, feyyaz'ın yüzlerine baktım. o gün hiç acıkmadım..
Kaynak http://www.uludagsozluk.com/e/18160255/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Lütfen değerli yorumlarınızı bizlerle paylaşınız.