Peki, şimdi ne olacak?

Peki, şimdi ne olacak?

Geçen renkli basından bir tanesi yazmış Beşiktaş 55 bin km yol yapmış diye, ya taraftar. Hepimiz ortalama 2000 lira maaş artı yolla çalışıyoruz. Olimpiyatta da üç ay içinde yanlış bilmiyorsam 6 maç yaptık sadece yabancılarla. 4 leventte oturan biri olarak hesaplıyorum. Doğu tribününden bir bilet gidiş geliş “maç köftesi” bir de şehir dışından dost akraba derken bu masraflar oluyor 1000 lira. Beşiktaş’a “feda” olsun, her şey para değil, en büyük Beşiktaş, eyvallah ona da tamam.  Şimdi diyeceksiniz ki Fenere yenildiğimiz bir maçın ertesi ne alaka lan!

Totti elenilen uefa(mafia)maçı sonrasında gidip taraftar özür diliyor, keza dünyadaki diğer örneklerini de görüyoruz ama bizim üst üste aldığımız yenilgiler sonrası biri çıkıp ta demiyor ki;

“Eyy Büyük Beşiktaş taraftarı, üzgünüz. Ligin en iyi takımı bizken Avrupa devlerine korkudan dua okuturken partizan gibi gidilmez denilen bir yere gidip galibiyetle dönerken İngilizleri kendimize hayran bırakırken bir anda her şey altüst oldu. Sizin gibi bizde anlamadık” “Özür dileriz”.

“Biz altımızda siyah ferrariler, kırmızı porşeler, gri roverlarla dolaşırken siz dişinizden tırnağınızdan artırdığınız paralarla bilet alırken sizi çok düşünemedik”.

“Siz yurdun dört bir yanından bizi hiçbir yerde yalnız bırakmazken, İngiltereden Sırbistan’a Ankara’dan Yunanistan’a biz sizi düşünemedik. Siz meşale sprey bez bayrak sopa o bu şu için para biriktirirken biz yılda beş maça çıkıp 1.4 milyon dolarlar alırken (pektemek) utanmadan birde ücrete zam istedik. Niye çünkü siz üstümüzde Beşiktaş forması varken hiçbir şey demezsiniz. Çünkü siz şımarttınız bizi. Sekiz sıfırlardan sonra hava alanında karşılayan mağlup her maç sonrası aldırma kartal” aldırma diye bağırıp telkinde bulundunuz. Maçın başında gol kaçırdığımız için ıslıklamadınız. Üstümüzde Beşiktaş forması varken karıştığımız her olay sonrası “renkli basın bunu da basın” diye boy boy sevgi fotoğrafları paylaştınız. Çünkü siz 25 sene de sadece 3 şampiyonluk görseniz de “Beşiktaş’ın büyüklüğü kupa sayısı ile ölçülmez” diyerek, aslında bizden sadece mücadele ter ve hırs beklediniz. Bizse kalkıp soyunma odasında duvarlar yumrukladık. Üstümüzde Beşiktaş forması varken emre gibi volkan gibi melo gibi oyuncuların olduğu güruhu çimlere gömemedik. Çünkü siz yensekte yenilsekte hep ellerinizde meşale ağızlarınızda marşlarla hep orada oldunuz. Bizi kimseye yedirmediniz. Bizi kimseye bırakmadınız. Ankara da kapalı gişe oynattınız. Zulumpiyatta seyirci rekoru kırdınız. İngilizleri kendinize hayran bıraktınız. Rakip takım topçularına bile biz böyle taraftar görmedik dedirttiniz. Biz ne yaptık kalkıp bir kere bile özür dilemedik. Lüks arabalarımıza binip lüks evlerimizde kaz tüyü yataklarımızda uyuduk. Siz yine yorgundur çocuklar deyip korna bile çalmadınız.”

Peki şimdi ne olacak?

Kalkıp adam gibi terden ölene kadar dişleriniz hırstan kırılana kadar oynayacak ve şampiyon olacaksınız. Silkelenip kendinize geleceksiniz. Gerekirse saha da küfür edene kafayı çakıp o çimleri ona mezar edeceksiniz. Korkmayın biz buradayız. Gerekirse sizin yerinize mahpusta yatarız.

Kalkıp adam gibi oynayacaksınız. Aldığınız her kuruşu hak edeceksiniz.

Mücadele edeceksiniz.

Bu bozuk düzene müdahale edeceksiniz ve kazanacaksınız, biz haklıyız biz kazanacağız diyeceksiniz!

Başka yolu yok.

Bu arada seni de çok özledik hırsın azmin ve Beşiktaşlılığın vücut bulmuş hali İbrahim Üzülmez. Gel de şu çocuklara anlat kendini. O güzel dişlerini gıcırdat ve de ki.

“Kaldırın lan başınızı yerden. Siz yağmur olsanız dört mevsim sonbahar olsun isteyecek taraftar var arkanızda. Yeter ki o forma terden sırılsıklam olsun. Aldığınız da size helal olsun”.

Seni de çok özledik PascAl.

Not: 4.levente oturuyorum futbolun şımarık çirkef ağzı bozuk ikiyüzlü çocuğu. Gel bana da küfret bak bakalım, yüzüne Beşiktaş arması çiziyor muyum çizmiyor muyum, bekliyorum.

Ercan Nogay Alper

İstanbul Üniversitesi müze yönetimi yüksek lisans öğrencisi

İletişim:@ercanalper1903, ercannogayalper@gmail.com